- ăcŏlūthus (ăcŏlūthos
- ăcŏlūthus (ăcŏlūthos, ăcŏlythus), i, m. acolyte (clerc qui sert le prêtre à l'autel). --- Isid. Orig. 7, 12, 29. - [gr]gr. ἀκόλουθος. - acoluthos, on ou um, adj. : qui suit.
Dictionarium latinogallicum. 1552.
Dictionarium latinogallicum. 1552.
ACOLYTUS — proximus in Ecclesia Romana Hypodiaconatui gradus, unus ex quatuor Ordinibus mineribus, ut pater ex Synodo Romana Silvestri can. 7. ubi Episcope parere iubetur Presbyter, Diaconus Presbytero, Diacono Hypodiaconus, huic Acolytus, Acolyro Exorcilta … Hofmann J. Lexicon universale